Oba projekty (patrz: Etiuda NCN (2018/28/T/HS3/00198) 2018-2019, Rola prezbiterów i diakonów we wspólnotach monastycznych poźnoantycznej Galii) mają na celu zbadanie początków zjawiska przyjmowania przez mnichów święceń kapłańskich w świecie łacińskim, ze szczególnym uwzględnieniem Galii. Dotychczas badacze sądzili, że w miarę krzepnięcia struktur monastycznych na Zachodzie wzrastała stopniowa również liczba prezbiterów i diakonów w klasztorach. Kluczowy dla tego procesu miał być rozwój duchowości eucharystycznej i potrzeba odprawiania większej ilości mszy we wspólnotach monastycznych. Badania prowadzone w ramach obydwu grantów sugerują, że zjawisko to jest o wiele bardziej skomplikowane. Już od samego zarania ruchu mniszego na Zachodzie w wieku czwartym funkcjonowały wspólnoty silnie sklerykalizowane. Tymczasem nasilenie krytyki święceń kapłańskich mnichów przypada na wiek szósty. Efektem obu projektów będzie przybliżenie powodów ordynacji mnichów na prezbiterów i diakonów oraz określenie ich roli we wspólnotach monastycznych. Zbadane zostaną również przyczyny kontrowersji, jakie budziły święcenia kapłańskie mnichów na przestrzeni całej późnej starożytności. Wyniki zostaną przedstawione w przygotowywanej rozprawie doktorskiej, a także w kilku artykułach naukowych.
Preludium NCN (2015/19/N/HS3/00882) 2016–2019
Ordynacje mnisze na późnoantycznym i wczesnośredniowiecznym Zachodzie
KIerownik projektu:
mgr Jerzy Szafranowski
Kontakt:
jerkow@gmail.com